Tijdens onze korte vakantie in Oostvoorne hebben we ook Brielle bezocht.
Samen met Agnes, een boulemaatje van me en tevens onze buurvrouw op de camping, had ik bij de VVV een route langs de gevelstenen gekocht.
Je ziet tijdens zo’n stadswandeling zoveel andere interessante dingen, dat we tijd tekort kwamen en nog eens terug moesten om de rest te bekijken.
Hier al vast een eerste impressie van deze stad met mooie bezienswaardigheden en ook bijzonder vriendelijke inwoners.
Terwijl ik dus met Agnes onderweg was, zag ik dit uithangbord….héél toepasselijk dus 🙂
*
Het beeld van koningin Wilhelmina is gemaakt van brons door de Iers-Nederlandse kunstenares Carol van den Boom-Cairns.
Het beeld was aanvankelijk gemaakt voor een tentoonstelling op het provinciehuis van Zuid-Holland en werd in 1985 in groter formaat geplaatst in Brielle.
Het beeld werd geplaatst ter gelegenheid van de veertigste bevrijdingsdag na de Tweede Wereldoorlog en toont koningin Wilhelmina toen zij uit Londen
teruggekeerd weer voet op Nederlandse bodem zette.
De gemeente Brielle wilde met de plaatsing van dit monument ook de bijzondere band tussen de stad en het Oranjehuis benadrukken.
Brielle werd als eerste Hollandse stad door de geuzen in 1572 bevrijd en drie jaar later trouwde Willem van Oranje er met Charlotte de Bourbon.
Koningin Wilhelmina zelf bezocht de stad in 1922. ( Bron: internet )
“De Gekroonde Os”- 1663. Deze gevelsteen heeft waarschijnlijk aan een Gildehuis gehangen, en wel een Gilde van slagers en leerlooiers.
Zo’n “Gilde-Os” werd speciaal vetgemest voor de jaarlijkse Gildemaaltijd.
Vervolgens werd hij versierd met kransen en bloemen en na een rondleiding geslacht voor het jaarlijks eetfestijn.
Geen echte gevelsteen, maar een gestuukt reliëf met afbeeldingen van een schietlood, waterpas, meetlat en een troffel…metselaarsgereedschap dus.
Op het oudste pleintje van Brielle – Wellerondom – staat een grote waterput, waarvan deze leeuw het hoogste punt is.
Op het Wellerondom kun je de schandpaal (ook wel: het schandblok) bewonderen, waar mensen die zich aan een minder ernstig misdrijf
schuldig hadden gemaakt hun hoofd, handen en soms voeten door moesten steken.
De gestrafte werd op die manier blootgesteld aan de hoon en het gejouw (en bijvoorbeeld rotte eieren en groenteafval)
van voorbijgangers die graag bereid waren een straatje om te lopen om deel te kunnen nemen aan het voltrekken van de opgelegde straf.
De duur van de bijvoorbeeld aan een met zijn koopwaar knoeiende winkelier of overspelige ‘huysvrouw’ opgelegde straf kon van enkele uren tot meerdere dagen variëren.
Deze politieagenten wilden wel even poseren om het beeld wat op te vrolijken.
*
*
*
*
*
*
*
In het huis met bovenstaande gevelsteen wonen mijnheer “Groen” met zijn vrouw, die “Deken” als achternaam heeft
en hun kindertjes en de katten. Allemaal dus warm geborgen onder de pannen van hun huis: Onder de Groene Deken!
Hofje achter de provoost.
Stichting Het Asyl voor Oude en Gebrekkige Zeelieden.
Wordt vervolgd……
riafotografeert 